قيرهاي محلول، يا قيرهاي پسبرگشته از حل كردن قيرهاي خالص در حلالها يا روغنهاي نفتي به دست ميآيد. نوع وكيفيت قيرهاي محلول به كيفيت قيرهاي خالص اصلي، نوع حلال و مقدار حلال بستگي دارد. هر اندازه مقدار حلالهاي نفتي در قير محلول زيادتر باشد، رواني آن بيشتر است. معمولاً درصد حلال مصرفي در قيرهاي محلول ايران از ۱۰ تا ۵۰ درصد تغيير ميكند. بهعبارت ديگر، درصد وزني قيرهاي خالص در قير محلول، حدود ۵۰ تا ۹۰ درصداست.
عدم دسترسي به وسايل گرمكننده قير، تجزيه شدن قير در حرارتهاي بالا، سرد شدن قير در هنگام كار، عدم امكان نفوذ آن در مواد معدني متخلخل، لزوم ايمني كارگران، آتشسوزي و صرف وقت باعث ميشود كه در بعضي موارد از قيرهاي محلول استفاده شود. قيرهاي محلول در راهسازي براي اندودهاي سطحي، نفوذي، آسفالت سطحي، آسفالت سرد كارخانهاي و يا مخلوط در محل مصرف ميشود
0 دیدگاه